Epische Stradaverhuizing

Vandaag was ik een watje, en met de Punto naar kantoor. Theo is geen Watje. Theo gaat met de Strada 'no matter what'. Maar 20cm sneeuw werd hem toch wat te gortig. Dus voor de terugweg hebben we de Strada op de Punto gebonden met wat plakband.

De Punto is wat klein, en de Strada steekt een beetje over de voorruit heen. Mooie gelegenheid om de afgeplakte trapgaten eens te inspecteren.

Daar hebben we alle tijd voor. De file begin al binnen 100m van de parkeerplaats op Schiphol.

Ook alle tijd om te genieten van de wonderschone natuur langs de weg. Je rijdt er elke dag langs, maar echt tijd om ervan te genieten heb je niet. Tot vandaag dan...

...we zijn al bijna op de snelweg...en pas 45 minuten onderweg...

Zelfs op de oprit naar de snelweg hebben we alle tijd om even stil te staan bij de schoonheid van moeder aarde.

Nog maar een paar foto's we staan hier nu tóch.

Eindelijk. We zijn op de A9. Precies een uur gereden over een afstand van een kilometer! Dat moet een nieuw record zijn. Vanaf de snelweg kunnen we nog net ons vertrekpunt zien.

Wij hebben een brilant idee en gaan binnendoor via Abcoude, en Weesp. Schilderachtige landschappen langs het Gein. Maar geen tijd om ervan te genieten. Het is spekglad! Theo is zo onder de indruk dat hij zijn camera niet stil houden kan. Sommige delen hebben we drie keer gezien (tegenliggers...) en nog ging het niet vervelen.

Ik moest steeds denken aan die auto die we even daarvoor in Abcoude tegenkwamen - rechtdoor gegleden bij een bocht en met de neus in een sloot beland. In Weesp ging het allemaal wat beter, tot de Bouwhuystunnel. Daar staan allemaal mensen over de balustrade naar de weg te kijken. Wat doen al die mensen daar toch? Daar komen we al snel achter. Die mensen kijken naar auto's die ongecontroleerd naar het diepste punt van de tunnel glijden en moeite hebben om aan de andere kant van de tunnel omhoog te kruipen. Theo stapt uit en helpt heel onbaatzuchtige de auto's die ons de weg versperren om omhoog te komen.

Grotere kaart weergeven

Tussen Weesp en de A1 was het één grote ijsbaan. Zelfs stapvoets rijden was link. We worden meermalen ingehaald door dezelfde voetganger. Twee sociaal voelende bestuurders passeren met de auto over het fietspad langs de weg. Chapeau heren!

Eindelijk, na drie en een half uur zijn we thuis in Almere. Een nieuw record! Volgende keer toch maar een paar kinderski's onder de voorwielen van de Strada plakken ;-)