Flevoland stoot NH van de troon als provincie met de hoogste Velomobiel dichtheid.

Soms zijn de zaken anders dan je denkt. Zo claimt de provincie Noord Holland al jaren de status van "Provincie met de hoogste Velomobiel-dichtheid". Dit natuurlijk naar aanleiding van de op velomobiel.nl gepubliceerde statistieken. 

Een nauwkeurige calculatie van BeauBleu heeft deze "waarheid" echter vakkundig ontkracht. Niet de provincie Noord-Holland, maar de provincie Flevoland heeft recht op deze titel! 

Met 115 Velomobielen per miljoen inwoners verplettert deze de nummer twee op de lijst. Noord-Holland komt niet verder dan 40 Velomobielen per miljoen inwoners, net iets meer dan de nummer drie op de lijst, Drenthe, met 37.

Zo, weer een groot onrecht rechtgezet. Goed gedaan Jurren! 

Tijd om weer eens te gaan FIETSEN!

Later.... Meer!

Blij dat ik fiets

Ben ik normaal al blij dat ik met de Strada naar kantoor ben, gisteren was ik helemaal blij dat ik juist die dag in de fiets zat.

Onderweg was er wel uitzonderlijk veel verkeer op de sluiproute rond Muiderberg. Dat bleek dus (alweer ;-) veroorzaakt door de Politie.

Nu ja, dat is misschien niet helemaal eerlijk; het oponthoud bleek veroorzaakt te zijn door een paar boefjes die met hun gestolen auto op de vlucht geslagen waren voor de hermandad.

De reis verliep voor mij verder zonder opmerkelijke zaken, al was het dus wat drukker op de wegen, vooral richting Amsterdam. Als bonus was het bij het patat halen in de snackbar ook nog eens extreem rustig; alle Almeerse patathalers komen blijkbaar van het oude land.

Afgelopen vrijdag heb ik een rondje Almere gedaan. Toen was het ook al zo druk in het Pampushout. Ook al door de Politie. Die leidde verkeer richting Lelystad van de dijk het Pampushout in. Leuk hoor, gestresste forensen op de smalle wegen daar terwijl je lekker rustig aan het Triken bent. Had mijn lampen maar aangezet om wat extra op te vallen. Ik mocht wel langs de blokkade (HA!) en “je bent wel goed zichtbaar met die lampies” volgens een van de agenten. En inderdaad, daarvoor heb ik die dingen nu juist op de fiets gezet. Toch leuk om te horen. Onderweg kwam ik tot de ontdekking dat er tegenwoordig blijkbaar wilde koeien bij de Lepelaarsplassen rondlopen.

Was mooi weer trouwens, afgelopen vrijdag. Met als traktatie een mooie zonsondergang, die de nieuwe brug tussen de Oostvaardersplassen en Almere Buiten mooi uitlichtte.

Zomaar een leuk plaatje

Soms maak ik per ongeluk een mooi plaatje, zoals deze:

De ondergaande zomerzon projecteert de schaduw van mijn Strada op het riet langs het Spoorbaanpad in Almere "Het pad der 1000 Bochten".

Later ... Meer!

Gluurders in het donker

Dit weekeinde was ‘het laatste mooie weekeinde van het jaar’. Dus zaterdag druk geweest met de verhuizing van wat spulletjes. Zondag moet ik even langs mijn ouders in Dronten voor een klusje. Het is prachtig weer en daarom ga ik met de Strada.

Aan het eind van de dag vertrek ik langs het spoor en langs de Oostvaardersplassen. Het fietsen gaat echt super. Telkens weer een genot om in de Strada te rijden, helemaal met dit weer. Er komen me twee Strada’s tegemoet. Het is Velotejo met zijn vrouw Marja. Ze doen een rondje en zijn op weg naar huis. (Theo, Marja; Christine vroeg me de groeten terug over te brengen, bij dezen!). 

De TomTom Go Brengt me waar ik wezen moet, vooral in Lelystad is prettig om hem bij de hand te hebben. 

’s Avonds ga ik retour Almere. Het is al aan het schemeren als ik uit Dronten vertrek. Op het fietspad langs de Dronterweg (N309) rij ik onder een aantal mistflarden door. Leuk om te zien hoe de mist door de stroomlijnkap gedwongen wordt om te wijken. Het is inmiddels donker geworden en de mistflarden lichten spookachtig op in de bundel van mijn spiegel-lampen. Even later kruist een groot beest mijn pad. Het duurt even voordat ik het beest als een ree identificeer. Was eigenlijk wel even schrikken – wat zijn die beesten groot als je in de Velomobiel zit! De mist is in optocht, en op sommige stukken moet de snelheid er even uit. De spiegel-lampen moeten gedimd worden om te voorkomen dat ik de weg niet meer kan zien.

In Lelystad rij ik ondanks de Tomtom (of is het dankzij mijn eigenwijsheid) verkeerd, maar uiteindelijk kom ik toch op de Torenvalkweg terecht. Het bordje ‘Einde Lelystad’ betekent blijkbaar ook ‘einde verlichting’. Het is leeg en verlaten, op een paar ‘gekken’ in de auto na. Gelukkig is er voldoende ruimte om gepasseerd te worden. Ik bedenk me, dat je in de Velomobiel toch wel kwetsbaar bent op een weg midden in de verlaten polder. Je zult maar een mankement krijgen, of erger… Had ik mijn helm nu maar op gedaan; ik mis de lamp die daar bovenop zit om de weg in bochten te verlichten. Mistbanken worden afgewisseld met helder zicht. De lucht is helder en ik rij onder de sterrenhemel. Ik geniet!

Ik weet dat ik ‘ergens’ de Torenvalkweg (die nu Praamweg heet) moet verlaten om op het fietspad naast de lage Vaart te komen. Gelukkig helpt de TomTom me een beetje, anders had ik de afslag nooit herkend in de donkere mist.

Was de Praamweg verlaten, langs de lage vaart heb ik echt het idee alleen op de wereld te zijn. Het is werkelijk stikdonker. Buiten het licht van de VM en de sterren is er niets te zien. Heb ik nog wel voldoende prik om thuis te komen, met het extra verbruik van de TomTom? Waarom heb ik de reserve batterij niet in mijn tas gedaan? Ik bedenk me dat ik geen jack bij me heb om me in geval van pech warm te houden, en het is inmiddels best afgekoeld. De schuimkap had ik in verband met het mooie weer ook maar thuis gelaten en mijn telefoon heb ik (dom, dom, dom..) in Dronten achtergelaten. Ik voel me alleen.

Het wordt kil, ik ben alleen en toch voel ik me bekeken. Rechts van het pad zie ik meerdere ogen op mij gericht. Hadden ze hier in de buurt niet laatst een wolf gespot? Ik ga onwillekeurig wat harder rijden. Zou hij voor de wielen gaan, of voor mijn onbeschermde hoofd? Het raspen van klauwen op het asfalt, snelle ademhaling, het op elkaar klappen van kaken vol met tanden… ik hoor het niet. Gelukkig. Ik rij nu 45 kilometer per uur. Machtig spul, adrenaline. Toch maar wat rustiger aan doen, het pad is hier bochtig en niet zo breed. Als ik het water in rij, duurt het jaren voordat er hier iemand langs komt die me vindt.

Boven elke verwachting kom ik ongeschonden bij de stadsgrens van Almere aan. Er is hier weer licht! Het lijkt ook minder kil. De stad sluit zich als een warme deken om mij heen. Ik bedenk me, dat ik in mijn gereedschapskoffer een jack heb liggen – fijn, voor niets zorgen gemaakt dus. De sterren staan onverminderd te stralen aan de hemel, hoewel het nu minder goed zichtbaar is. Het licht blijft werken tot ik de Strada weer in de stalling zet. Onder de warme douche geniet ik nog even na van de rit. Wat een prachtige dag!

Artikel Elsevier: Staatsbosbeheer: Wolven in Oostvaardersplassen

Edit: Zie je wel!

Edit: Dode wolf en wolvenpoep in Flevoland

Kilometerstand September 2011

Jaja, het is eindelijk zo ver! Ik heb mezelf eindelijk weer een beetje weten te motiveren om te fietsen. Of eigenlijk, mezelf weten te motiveren om al die excuses om niet te hoeven fietsen te negeren. 


En het viel niet mee om weer te beginnen na 2 maanden inactiviteit. De eerste dag eindigde met kramp in mijn bovenbeen in het stuk tegen de Hollandse brug op. Maar eigenlijk is het verbazingwekkend hoe snel je het fietsen weer op pakt. Deze week voor het eerst weer 3 dagen gefietst - mijn normale quotum. En het voelt weer helemaal goed!


Een van de dingen die me tegenhield was het gebrek aan kledingkast op kantoor. Alle kastjes waren reeds bezet, maar dat is dankzij een vriendelijke collega opgelost - ik 'time-share' nu zijn kledingkast. Heel prettig :) Dank je wel Jos!


De afgelopen maand heb ik 738km gefietst. Niet zoveel als voorheen, maar ik ben er weer terug tevreden mee. Een jaar-totaal van tussen de 7000 en 8000 kilometer lijkt nog mogelijk als ik de grafiek hieronder eens bekijk.

Volgens fietsenscoort.nl heb ik mijn ecologische voetafdruk met 6.000 vierkante meter verkleind. Volgens het WNF zijn mijn voeten 5,6 hectare groot (56.000 vierkante meter). Fietsen verkleint je ecologische voetafdruk in mijn geval dus met 10%. Mmmmm. Marginaal dus maar. Aan de andere kant heb ik dit jaar wel al €1600 aan autokosten bespaard. Dat is dan wel weer prettig :)

Kilometerstand Augustus 2011

Nog even geen commentaar op de kilometerstanden van Augustus.... In september zal het beter gaan. Beloofd! (Alweer...)

Foto's "Het Noorden Velomobiel/Ligfiets treffen"

Hoe mooi de routes van de planner van de fietsersbond ook zijn, ik heb (weer) bewezen dat die afgedrukte kaartjes niets voor mij zijn. Ik ben ergens in de eerste kilometers al het spoor bijster geraakt en ben vooral door de TomTom GO in Schermerhorn aangekomen.

Hoewel de TomTom GO beslist bruikbaar is, is deze niet ideaal. Maar hij is al in mijn bezit en die paar ritjes per jaar rechtvaardigen voor mij niet de aanschaf van een 'echte' GPS.

Het weekeinde zelf was fantastisch. Ik heb weer geweldig genoten :) Dank aan Kees en Sebastiaan voor de organisatie van "Het Noorden Velomobiel/ Ligfiets treffen".

Uitzicht van het veer Spaarndam-Buitenhuizen

Vlak na de pont kwam ik achter een hele kudde scholieren terecht. Ik ben er maar rustig achteraan getuft met 15 km per uur. Wel knap vana ze hoor, dat ze niet omvielen op die enge hoge fietsen bij zo een lage snelheid :D In de verte nog wat vuurwerk verzorgd door moeder natuur, maar de hoeveelheid regen bleef beperkt.


Aankomst in Schermerhorn. Jan en Epco zijn er al.

De Velomobielen staan lekker droog onder een grote tent. Goed idee!

Zaterdag verzamelen voor de toertocht, voorafgegaan door een kort moment voor de fotograaf van de Polderexpress.

Tijd voor koffie en appeltaart in de Walvis.

Theo met zijn high-tech interphone.

Wim met zijn speciaal op maat vervaardigde race-kap.

Sebastiaan met mooie nieuwe livery op de Quest.

Onderdeel van de tocht is een bezoek aan een molen bij Schermerhorn.