Nieuw leven voor aluminium 3 Watt LED spot

Ik heb nog een tweetal 3 Watt LED spots met MR-16 aansluiting liggen. Dit type LED is een tijdje gebruikt als standaard verlichting voor velomobielen. Inwendig zit een 3 Watt LED driver (800 milli-Ampère stroombron) en een 3 Watt Luxeon LED. De behuizing is van aluminium en dient voor koeling van de LED. Helaas is die LED qua lichtopbrengst niet meer van deze tijd. Het is daarom tijd om de LED te vervangen voor een modernere CREE XR-E Q5. Deze geeft bij dezelfde stroom ruim twee keer zoveel licht, en dat is altijd prettig :)

Het begint met het demonteren van de lens en de twee printplaten.

De eerste winst is te behalen door de diode brug te overbruggen. Hiermee verdwijnt een verliespost van ongeveer 0,5 Watt. Dit lijkt niet veel, maar is toch een aanzienlijk deel als je bedenkt dat de LED in totaal maar 3 Watt vermogen opneemt. De lamp wordt met het verdwijnen van de 4 dioden wel gevoelig voor de manier van aansluiten. De + en de - verwisselen zal nu waarschijnlijk het eind van de driver betekenen. Voorzichtig zijn dus. In ruil daarvoor is de lamp bij een 1 Volt lagere spanning te gebruiken met een verminderd stroomverbruik. Dat betekent dus méér en langer licht uit dezelfde accu. De printplaat met de Luxeon LED is niet meer nodig.

Ik boor meteen twee gaten in de behuizing, om de lamp straks eenvoudig te kunnen monteren. In de gaten komt schroefdraad voor de installatie van twee bouten.

Nu kan de driver en de LED in de lamp gezet worden. De LED wordt met een beetje 'Thermal Glue' op de zitting gelijmd.

Zo ziet de lamp er nu uit in vergelijking met de 'pre-mod' situatie. Op de draad die uit de lamp hang na valt er niet veel te zien...

De achterzijde is ook al niet opvallend anders. Met de T-connector is de lamp straks snel met het boordsysteem te verbinden.

De 'white wall test', of in dit geval de wit-plafond test. Links de CREE XR-E en rechts de Luxeon LED. Het verschil is duidelijk.

Hier wat plaatjes van het aangepaste licht in de tuin.

Ik heb in het verleden eenzelfde LED spot als eens gebruikt op mijn bukfiets als koplamp. De beschrijving daarvan kun je hier vinden.

Wegmisbruikers!

Wat ik vandaag toch weer tegenkwam op het fietspad... Een hele kudde Segways. Zo zie je ze nooit en zo zie je er een stuk of vijftien die zich iets sneller dan stapvoets op het fietspad voortbewegen. Plaatje is geschoten op het stationsplein op Schiphol Oost.

Strada 4000km jong

Velomobiel-waardige snelheid

Ik heb weer een klein persoonlijk hoogtepunt te melden. Vandaag op de terugweg, droog - niet te koud - windje in de rug, heb ik eindelijk een Velomobiel-waardige snelheid gereden. 

Gemiddeld 29.0 km per uur gaf de teller aan bij thuiskomst, en daar moet ik me nog behoorlijk voor uit de naad trappen. Hele stukken tuusen de 30 en 40 kilometer per uur, met 54 de Hollandse brug af en met gierende bandjes (nu overdrijf ik een beetje) de duizenden bochten in het spoorbaanpad nemen.

Planning

Maar ik heb het gehaald. 29km/h. En dat nu de Strada net 4000km jong is. Gisteren tijdens de terugrit van kantoor naar huis was het magische moment, ergens halverwege de rit, dat de teller van 3999,9 naar 4000,0 zou springen. 

Normaal neemt het heel veel van je plan-talent om precies op het juiste moment een foto van je teller te nemen. Op tijd het fototoestel in je tas doen, zorgen voor een opgeladen accu, voldoende vrije ruimte op je geheugen kaart. De vertrektijd een beetje aanpassen, zodat het heuglijke moment bij daglicht plaatsvindt en de foto in natuurlijk licht genomen kan worden. Veelvuldig met je hoofd onder de kap naar je teller loeren en inschatten wanneer...

...Iedereen die mij een beetje kent, weet dat plannen niet één van mijn sterkste punten is. En toch verliep alles in dit geval vlotjes, hetgeen resulteerde in de volgende foto-van-het-moment, de bekroning op mijn werk en een nieuwe mijlpaal in mijn Velonautenbestaan: 

Ik ben er trots op. Op naar de volgende 4000km!

Later meer!

Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival

Almere, 23 januari 2011. Van onze verslaggever: Erwin Gijzen

Op Zondag 23 januari is het Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival verreden. Deelnemers van heinde en verre (Almere) troffen elkaar op de carpoolplaats bij Muiderberg, om zich op te maken voor "de moeder aller velomobieltochten" ofwel het Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival.

Onder de deelnemers ook de nieuwbakken Velonaut Jurren, die vandaag voor de eerste keer op pad ging met zijn nieuwe aanwinst, Mango 027. Hieronder volgt een korte sfeerreportage van het evenement.

Van de vele, vele, vele hoogtepunten tijdens dit evenement noem ik de koffie-stop bj La-Place op de Bussumse Hei, en de soep met broodjes bij Marja en Theo thuis.

Aankomst Theo en Marja in Muziekwijk.

De eerste deelnemers verzamelen zich op de carpoolplaats Muiderberg.

Onderweg naar Naarden-Vesting.

Accuwissel.

Cirkelbos bij Almere

Velomobielengarage. Mango, Strada, Sunrider, nog een Strada en een Go-One 3.

Vandaag 53km gereden.

Onverwacht glad

Vanmorgen ging het fietsen niet zo lekker. Ik kon 'm met moeite op de 30km/h houden. Zal wel de kou geweest zijn, en het feit dat dit al de derde fiets-dag was deze week. Heb meestal wel wat last van opbouwende vermoeidheid.

Onderweg nog onprettig verrast. Bij de afdaling van de fietsbrug over de A2 bij de Ouderkerkerplas, reageerde de Strada nogal heftig op het remmen. Normaal veert de fiets tijdens het remmen wel iets naar links of naar rechts (die stomme remkabels blijven nooit netjes symmetrisch gespannen...), maar nu ging de fiets wel vrij heftig naar rechts. En bij het loslaten van de rem ging 'ie vrij heftig naar links. Dat doet 'ie anders nooit! Zat me nog af te vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was, toen het me bij het naar rechts sturen duidelijk werd. Sturen had namelijk niet direct effect op de koers van de fiets. Drommels! Tijd om de bilspieren aan te spannen. Aan het eind van de afrit staat namelijk een vrij solide hek. Gelukkig kregen de Marathon Plussen net op tijd grip om me de bocht om te duwen. Mazzel :P

Maar het is niet allemaal tegenslag wat de klok slaat. Op de terugweg vond ik mijn fietsbril terug! Die miste ik al sinds gisteren. Hij was blijkbaar van mijn velomobieltas af gevallen, op een parkeerplaats voor kantoor. Helaas was er wel al wel een auto of twee overheen gereden. Dat was even minder :(

Eenmaal in de cockpit doet mijn snelheidsmeter wel heel raar. Blijkbaar is dat ding gereset en verwacht nu dat ik de bandenmaat invoer. Voordat ik door heb wat dat kreng van me wil, heb ik de instelling natuurlijk al verkl**t. Ik heb op de terugweg nog nooit zo hard gereden. Met gemak haal ik de 60, terwijl het helemaal niet sneller lijkt te gaan dan normaal. Toch vanavond maar eens opzoeken hoe ik de instelling weer goed krijg.  Hoewel het wel goed voor je ego is om je snelheid zo op te voeren.

Zondag wordt het leuk; dan is het Interregionaal Gooifietsen Festival. Ik ga voor het eerst Beekie van dichtbij meemaken, samen met (velo-)Theo en zijn rode Avontuur. Wellicht dat Paul Sunrider ook nog aanhaakt, maar dat gaan we Zondag wel zien.

Later meer :)

Witte Quest met kronkeltje gespot in Muziekwijk

Reeds ik gisteren nietsvermoedend naar huis (met de Punto), zie ik opeens een witte Quest rijden in Almere Muziekwijk (Maandag, 17:25). Stond iets van een donker kronkel-lijntje op de zijkant. Leuk! Nog een actieve velomobilist. Even bij Velomobiel.nl gekeken, maar er blijken zo'n 5 witte Questen rond te rijden in Almere. Geen idee dus wie het was. Hieronder volgt een 'Artist Impression' van de Quest is questie.

Vanmorgen naar Schiphol,werd ik nog achterna gezeten door een kannibaal. Tegen de Hollandse brug op kwam hij me voorbij zetten, maar brug-af liep ik natuurlijk snel weer op hem in. Op het fietspad tussen Muiderberg en Weesp in reed ik met een vaartje van ongeveer 31,2 km/h, toen ik opeens een schim achter me zag. Even in mijn rem geknepen voor wat extra licht achter me. Het was de Angelo 'de kannibaal' weer! Heel geniepig zonder verlichting tot vlak achter me geslopen. Verdikkie. Toen moest ik dus weer iets sneller fietsen, en dat om 6 uur 's morgens. Bij de Vecht ben ik hem alweer kwijt. Gelukkig, kan ik weer een beetje normale snelheid fietsen :)

In Weesp heeft 'ie mazzel. Daar kan hij een kortere route nemen door een steegje langs een hek. In Weesp zie ik zijn licht een paar honderd meter achter me verschijnen.  Bij de verkeerslichten van de Provinciale weg wacht ik netjes mijn beurt af. Daar komt hij me voorbij, vol door rood licht naar de overkant. VALSSPELER! Als ik eindelijk over mag, is hij al uit het zicht verdwenen. Of heeft hij zijn lampen weer uit gedaan? Ik heb hem in ieder geval niet meer gezien. Wel hoor ik later die dag van Theo dat hij Angelo gezien heeft bij de brug over het Amsterdam-Rijn kanaal. Theo zat vanmorgen dus maar een paar minuten voor me.

Rond het middaguur weer terug. Het begon net te regenen toen ik aankwam. Spannender kan ik het helaas niet maken.

Later!

Bedradingswerkzaamheden

De Strada is weer redelijk schoon en vrij van ijsklonten, dus vandaag heb ik hem in de huiskamer gezet om de bedrading wat netter te maken. Ik heb de spiegel-lampen nu niet meer op een tijdelijk stekkertje op de utility-outlets zitten, maar op een permanente stekker die verbonden is met de normale schakelaar voor de B&M IQ Cyo in de neus. De spiegel lampen gaan nu tegelijk aan met de Cyo. Van de dimfunctie heb ik tijdelijk af gezien.

Het ziet er wel netjes uit zo; Ben weer een tevreden mens. Later maar eens nadenken of en hoe ik de lampen weer dimbaar maak. De B&M IQ Cyo gebruiken zonder de spiegel-lampen kan nog steeds, daarvoor moet ik het stekkertje dan even losmaken.

Nog steeds een onderbreking in de bedrading dus, vooral voor het geval dat de top van de romp gescheiden moet worden. Je weet immers maar nooit.

Tevens de twee klittenbanden voor de achterste bevestiging van de schuimkap ge-her-verlijmd. Ze waren weer eens los gekomen :(