Wintermoe.

Bij het in de fiets stappen om 10 voor 6 's morgens schemert het al en word ik begeleid door een kakofonie aan vogelgezang. Ook is de temperatuur deze week lang niet elke morgen meer onder het vriespunt en schijnt er 's middags soms zelfs al eens een zonnetje! Langzaam maakt de winter plaats voor de lente.

In de polder buiten de bebouwing omhult een stille deken het land en mijn Strada. Naast het Ton Stork pad vlucht een koppel reeën al zigzaggend weg over de weide tot ze langzaam uit het zicht verdwijnen. 

Langs het Gein gaat de Strada als een trein. Vreemd hoeveel invloed de weg heeft op het gevoel en de snelheid. Fietsen kost merkbaar minder moeite dan de weken hiervoor. En er is weinig verkeer op op dit tijdstip. Heerlijk! 

Een roofvogel vliegt op uit een boom langs het Ruwelspad om enkele bomen verder weer neer te strijken. Als ik hem weer nader vliegt hij op. Dat doet hij drie keer achter elkaar, maar dan is het gedaan. Statig glijdt hij uit de boom en zoekt een veilig heenkomen in de mist boven het weiland. Weg van dat rare blauwe roofdier op het fietspad.

Bij De Hoge Dijk stop ik voor een foto van de nevel boven het water.

Op de Holendrechterweg keer ik even om, om een blik te werpen op de opkomende zon.

In het Amsterdamse bos zie ik nog net een roodbruine eekhoorn een kastanjeboom invluchten. Ik ben bijna ter plaatse. Vanmiddag weer retour. In een zonnetje? Ik kijk er nu al naar uit!


Zoals altijd...
...Later meer!