Er is toch nog hoop voor de mensheid. Tot die conclusie ben ik gisteren gekomen.
De vaart zat er niet echt in tijdens de morgenrit. Nu heb ik dat wel vaker, dus geen reden tot paniek. ook helde de Strada wat meer naar rechts dan normaal, maar dat kan ook aan de vering liggen - die is niet meer zo best. Uiteindelijk bij het wachjten voor het stoplicht bij de Brandweerkazerne in Amstelveen schraap ik opeens met mijn hak over de grond. Is mijn fiets zo asymmetrisch? Blijkbaar werken mijn hersenen ook niet op volle toeren, want het duurt nog een minuut voordat ik er aan denk om de een hand uit te steken naar het wiel om de bandenspanning te controleren.
Nu ja, er was dus geen spanning meer op de band. Die stond helemaal plat.
Terwijl ik mijn 'tweede echte' lekke band stond te repareren langs de Oranjebaan in Amstelveen, is mij wel twee maal gevraagd of 'alles wel goed met me was'. Een Buschauffeur van Connexxion (zonder bus) en een automobiliste zagen de Strada op zijn kant liggen en twijfelden niet. Dat doet me toch wel goed :)
Het betrof overigens de band van het rechter wiel. Er zat een dikke steensplinter in de vrij recente PM. Misschien toch maar eens de marathon Plussen er weer onder gooien; de volgende keer is het wellicht niet zoe lekker warm (4°C).
Later.... meer!
Wonderbaarlijke verschijning van Station Almere Poort.
Een aantal dagen per week (meestal 3) rij ik op het fietspad - pardon, de HPV-Freeway - door Almere Poort. De laatste tijd in het donker, zowel heen als terug. En dan blijkt maandag opeens, dat men - onder dekking van de duisternis - een heel trein- en busstation gebouwd heeft! Compleet met bussen en steeds meer voetpadders die gebruik maken van het Spoorbaanpad.
Het is een waar mirakel! Een zee van licht en bedrijvigheid midden in de verlaten duisternis van Almere Poort. En een extra verkeerslicht te nemen door de eenzame HPV-Freeway gebruiker. Het station blijkt afgelopen zondag geopend te zijn.
Lowpass
Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ik vandaag langs nog een andere verassing. En een soort van Déjà vu! In het licht van mijn vele koplampen ontwaarde ik een Meerkoet. En hij ontwaarde mij. En hij vloog op - recht op mij af! Ik kon elk detail van zijn lowpass gadeslaan dankzij de felle lichtbundel van mijn helmlamp. Nog net op tijd kon ik mijn hoofd terugtrekken in de schuimkap, zodat alleen mijn helm er nog maar boven uit stak. Zacht tikte hij mij nog even aan. Dat was heel wat beter dan de doffe klap die ik eerder hoorde in de Alleweder. Ik ben vandaag niet omgekeerd om de schade op te nemen, maar wellicht dat ik dat de volgende keer toch maar moet doen.
Later... meer!
