Nieuw leven voor aluminium 3 Watt LED spot

Ik heb nog een tweetal 3 Watt LED spots met MR-16 aansluiting liggen. Dit type LED is een tijdje gebruikt als standaard verlichting voor velomobielen. Inwendig zit een 3 Watt LED driver (800 milli-Ampère stroombron) en een 3 Watt Luxeon LED. De behuizing is van aluminium en dient voor koeling van de LED. Helaas is die LED qua lichtopbrengst niet meer van deze tijd. Het is daarom tijd om de LED te vervangen voor een modernere CREE XR-E Q5. Deze geeft bij dezelfde stroom ruim twee keer zoveel licht, en dat is altijd prettig :)

Het begint met het demonteren van de lens en de twee printplaten.

De eerste winst is te behalen door de diode brug te overbruggen. Hiermee verdwijnt een verliespost van ongeveer 0,5 Watt. Dit lijkt niet veel, maar is toch een aanzienlijk deel als je bedenkt dat de LED in totaal maar 3 Watt vermogen opneemt. De lamp wordt met het verdwijnen van de 4 dioden wel gevoelig voor de manier van aansluiten. De + en de - verwisselen zal nu waarschijnlijk het eind van de driver betekenen. Voorzichtig zijn dus. In ruil daarvoor is de lamp bij een 1 Volt lagere spanning te gebruiken met een verminderd stroomverbruik. Dat betekent dus méér en langer licht uit dezelfde accu. De printplaat met de Luxeon LED is niet meer nodig.

Ik boor meteen twee gaten in de behuizing, om de lamp straks eenvoudig te kunnen monteren. In de gaten komt schroefdraad voor de installatie van twee bouten.

Nu kan de driver en de LED in de lamp gezet worden. De LED wordt met een beetje 'Thermal Glue' op de zitting gelijmd.

Zo ziet de lamp er nu uit in vergelijking met de 'pre-mod' situatie. Op de draad die uit de lamp hang na valt er niet veel te zien...

De achterzijde is ook al niet opvallend anders. Met de T-connector is de lamp straks snel met het boordsysteem te verbinden.

De 'white wall test', of in dit geval de wit-plafond test. Links de CREE XR-E en rechts de Luxeon LED. Het verschil is duidelijk.

Hier wat plaatjes van het aangepaste licht in de tuin.

Ik heb in het verleden eenzelfde LED spot als eens gebruikt op mijn bukfiets als koplamp. De beschrijving daarvan kun je hier vinden.

Wegmisbruikers!

Wat ik vandaag toch weer tegenkwam op het fietspad... Een hele kudde Segways. Zo zie je ze nooit en zo zie je er een stuk of vijftien die zich iets sneller dan stapvoets op het fietspad voortbewegen. Plaatje is geschoten op het stationsplein op Schiphol Oost.

Strada 4000km jong

Velomobiel-waardige snelheid

Ik heb weer een klein persoonlijk hoogtepunt te melden. Vandaag op de terugweg, droog - niet te koud - windje in de rug, heb ik eindelijk een Velomobiel-waardige snelheid gereden. 

Gemiddeld 29.0 km per uur gaf de teller aan bij thuiskomst, en daar moet ik me nog behoorlijk voor uit de naad trappen. Hele stukken tuusen de 30 en 40 kilometer per uur, met 54 de Hollandse brug af en met gierende bandjes (nu overdrijf ik een beetje) de duizenden bochten in het spoorbaanpad nemen.

Planning

Maar ik heb het gehaald. 29km/h. En dat nu de Strada net 4000km jong is. Gisteren tijdens de terugrit van kantoor naar huis was het magische moment, ergens halverwege de rit, dat de teller van 3999,9 naar 4000,0 zou springen. 

Normaal neemt het heel veel van je plan-talent om precies op het juiste moment een foto van je teller te nemen. Op tijd het fototoestel in je tas doen, zorgen voor een opgeladen accu, voldoende vrije ruimte op je geheugen kaart. De vertrektijd een beetje aanpassen, zodat het heuglijke moment bij daglicht plaatsvindt en de foto in natuurlijk licht genomen kan worden. Veelvuldig met je hoofd onder de kap naar je teller loeren en inschatten wanneer...

...Iedereen die mij een beetje kent, weet dat plannen niet één van mijn sterkste punten is. En toch verliep alles in dit geval vlotjes, hetgeen resulteerde in de volgende foto-van-het-moment, de bekroning op mijn werk en een nieuwe mijlpaal in mijn Velonautenbestaan: 

Ik ben er trots op. Op naar de volgende 4000km!

Later meer!

Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival

Almere, 23 januari 2011. Van onze verslaggever: Erwin Gijzen

Op Zondag 23 januari is het Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival verreden. Deelnemers van heinde en verre (Almere) troffen elkaar op de carpoolplaats bij Muiderberg, om zich op te maken voor "de moeder aller velomobieltochten" ofwel het Interregionaal door het Gooi Tuffen Festival.

Onder de deelnemers ook de nieuwbakken Velonaut Jurren, die vandaag voor de eerste keer op pad ging met zijn nieuwe aanwinst, Mango 027. Hieronder volgt een korte sfeerreportage van het evenement.

Van de vele, vele, vele hoogtepunten tijdens dit evenement noem ik de koffie-stop bj La-Place op de Bussumse Hei, en de soep met broodjes bij Marja en Theo thuis.

Aankomst Theo en Marja in Muziekwijk.

De eerste deelnemers verzamelen zich op de carpoolplaats Muiderberg.

Onderweg naar Naarden-Vesting.

Accuwissel.

Cirkelbos bij Almere

Velomobielengarage. Mango, Strada, Sunrider, nog een Strada en een Go-One 3.

Vandaag 53km gereden.

Onverwacht glad

Vanmorgen ging het fietsen niet zo lekker. Ik kon 'm met moeite op de 30km/h houden. Zal wel de kou geweest zijn, en het feit dat dit al de derde fiets-dag was deze week. Heb meestal wel wat last van opbouwende vermoeidheid.

Onderweg nog onprettig verrast. Bij de afdaling van de fietsbrug over de A2 bij de Ouderkerkerplas, reageerde de Strada nogal heftig op het remmen. Normaal veert de fiets tijdens het remmen wel iets naar links of naar rechts (die stomme remkabels blijven nooit netjes symmetrisch gespannen...), maar nu ging de fiets wel vrij heftig naar rechts. En bij het loslaten van de rem ging 'ie vrij heftig naar links. Dat doet 'ie anders nooit! Zat me nog af te vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was, toen het me bij het naar rechts sturen duidelijk werd. Sturen had namelijk niet direct effect op de koers van de fiets. Drommels! Tijd om de bilspieren aan te spannen. Aan het eind van de afrit staat namelijk een vrij solide hek. Gelukkig kregen de Marathon Plussen net op tijd grip om me de bocht om te duwen. Mazzel :P

Maar het is niet allemaal tegenslag wat de klok slaat. Op de terugweg vond ik mijn fietsbril terug! Die miste ik al sinds gisteren. Hij was blijkbaar van mijn velomobieltas af gevallen, op een parkeerplaats voor kantoor. Helaas was er wel al wel een auto of twee overheen gereden. Dat was even minder :(

Eenmaal in de cockpit doet mijn snelheidsmeter wel heel raar. Blijkbaar is dat ding gereset en verwacht nu dat ik de bandenmaat invoer. Voordat ik door heb wat dat kreng van me wil, heb ik de instelling natuurlijk al verkl**t. Ik heb op de terugweg nog nooit zo hard gereden. Met gemak haal ik de 60, terwijl het helemaal niet sneller lijkt te gaan dan normaal. Toch vanavond maar eens opzoeken hoe ik de instelling weer goed krijg.  Hoewel het wel goed voor je ego is om je snelheid zo op te voeren.

Zondag wordt het leuk; dan is het Interregionaal Gooifietsen Festival. Ik ga voor het eerst Beekie van dichtbij meemaken, samen met (velo-)Theo en zijn rode Avontuur. Wellicht dat Paul Sunrider ook nog aanhaakt, maar dat gaan we Zondag wel zien.

Later meer :)

Witte Quest met kronkeltje gespot in Muziekwijk

Reeds ik gisteren nietsvermoedend naar huis (met de Punto), zie ik opeens een witte Quest rijden in Almere Muziekwijk (Maandag, 17:25). Stond iets van een donker kronkel-lijntje op de zijkant. Leuk! Nog een actieve velomobilist. Even bij Velomobiel.nl gekeken, maar er blijken zo'n 5 witte Questen rond te rijden in Almere. Geen idee dus wie het was. Hieronder volgt een 'Artist Impression' van de Quest is questie.

Vanmorgen naar Schiphol,werd ik nog achterna gezeten door een kannibaal. Tegen de Hollandse brug op kwam hij me voorbij zetten, maar brug-af liep ik natuurlijk snel weer op hem in. Op het fietspad tussen Muiderberg en Weesp in reed ik met een vaartje van ongeveer 31,2 km/h, toen ik opeens een schim achter me zag. Even in mijn rem geknepen voor wat extra licht achter me. Het was de Angelo 'de kannibaal' weer! Heel geniepig zonder verlichting tot vlak achter me geslopen. Verdikkie. Toen moest ik dus weer iets sneller fietsen, en dat om 6 uur 's morgens. Bij de Vecht ben ik hem alweer kwijt. Gelukkig, kan ik weer een beetje normale snelheid fietsen :)

In Weesp heeft 'ie mazzel. Daar kan hij een kortere route nemen door een steegje langs een hek. In Weesp zie ik zijn licht een paar honderd meter achter me verschijnen.  Bij de verkeerslichten van de Provinciale weg wacht ik netjes mijn beurt af. Daar komt hij me voorbij, vol door rood licht naar de overkant. VALSSPELER! Als ik eindelijk over mag, is hij al uit het zicht verdwenen. Of heeft hij zijn lampen weer uit gedaan? Ik heb hem in ieder geval niet meer gezien. Wel hoor ik later die dag van Theo dat hij Angelo gezien heeft bij de brug over het Amsterdam-Rijn kanaal. Theo zat vanmorgen dus maar een paar minuten voor me.

Rond het middaguur weer terug. Het begon net te regenen toen ik aankwam. Spannender kan ik het helaas niet maken.

Later!

Bedradingswerkzaamheden

De Strada is weer redelijk schoon en vrij van ijsklonten, dus vandaag heb ik hem in de huiskamer gezet om de bedrading wat netter te maken. Ik heb de spiegel-lampen nu niet meer op een tijdelijk stekkertje op de utility-outlets zitten, maar op een permanente stekker die verbonden is met de normale schakelaar voor de B&M IQ Cyo in de neus. De spiegel lampen gaan nu tegelijk aan met de Cyo. Van de dimfunctie heb ik tijdelijk af gezien.

Het ziet er wel netjes uit zo; Ben weer een tevreden mens. Later maar eens nadenken of en hoe ik de lampen weer dimbaar maak. De B&M IQ Cyo gebruiken zonder de spiegel-lampen kan nog steeds, daarvoor moet ik het stekkertje dan even losmaken.

Nog steeds een onderbreking in de bedrading dus, vooral voor het geval dat de top van de romp gescheiden moet worden. Je weet immers maar nooit.

Tevens de twee klittenbanden voor de achterste bevestiging van de schuimkap ge-her-verlijmd. Ze waren weer eens los gekomen :(

Fotoshoot

Gisteren-middag en vandaag was het weer heerlijk fietsen. Heel prettig, als je weer asfalt met houvast onder je wielen hebt. Geen geglibber, gehobbel en geglij meer. Theo heeft van de gelegenheid gebruikt gemaakt om wat actiefoto's van mij de maken :)

Foto's: VeloTejo
Alle foto's: Slideshow

Spoorzoeken

Zo, een nieuwe week is aangebroken. Het mag weer, lekker met de Strada naar kantoor! Was echt heerlijk velomobielen vanochtend. Was wel een beetje fris, maar eenmaal in de Strada gezeten was de tocht toch wel weer heel comfortabel.

Op het Ton Storkpad tussen Muiderberg en Weesp is het fietspad (ook) bedekt met een dun laagje ijskristallen. Een mooi gezicht als je daar overheen zoeft. Op dat pad, de karakteristieke sporen van Strada 037. Theo zit blijkbaar een stukje voor me. Tot mijn verbazing zijn de glinsterende ijskristallen en de Stradasporen nog vast te leggen op de gevoelige chip ook!

De vorm vanmorgen is goed; het weekeind rusten heeft me goed gedaan. Het is plaatselijk glad. Bij de oprit van Ouderkerk aan den Amstel naar de N522 slipt de PM achter behoorlijk. Heb moeite om op gang te komen en glip nog net door het oranje licht.

Als een krab.

Zo, vandaag alweer de laatste dag deze week dat ik met de Strada forensen kan. Bij het vertrek regent het zachtjes en is de temperatuur boven nul. Mooi! Geen nieuwe ijs-ellende meer te verwachten dus onderweg. Alleen op de bekende plaatsen ligt nog wel wat ijs. Op het Spoorbaanpad bij Almere Poort is het enige wat rest een lange richel van ijs aan de kant van het pad. Ook op de Ruwelswal tussen het Gein en de Amsterdam ZO ligt nog wel een en ander, maar gelukkig is de hoeveelheid al flink geslonken door de aanhoudende dooi.

Op de Middenweg bij de Ouderkerkerplas gaat de Strada als een krab zijwaarts door een geul in het ijs. Een voorwiel en het achterwiel beide door de geul, en het andere voorwiel griploos over de ijzige hobbels. Alles is spiegelglad door de dunne laag water op het ijs. Bij het tweede obstakel op dit pad kies ik de verkeerde route en kom ik vast te zitten. Ook achteruit flintstonen lukt niet meer en ik moet toch de Strada uit.

Ik zie trouwens net dat de Ruwelswal precies op de grens Noord-Holland/ Utrecht loopt en dat de hele route langs het Gein over Utrechts grondgebied gaat. Cool! Ik forens dus over 3 provinciën!

Erwin – de nocturnische all-weather tri-provinciën forens.

Nocturnische Nachtrit

Vandaag wederom met de Strada naar kantoor. Ik moet wel; ik weeg weer 91kg. Potjandikkie! De dag dus begonnen met een Nocturnische Nachtrit. Wat een mooie titel voor een artikel! Buiten dat het een mooie Alliteratie is, is het volgens mij ook nog een pleonasme. En onjuist bovendien. Want het was eigenlijk meer een morgenrit. Van wanneer tot wanneer duurt de nacht eigenlijk?

Volgens Wikipedia kan je met de definitie van Nacht alle kanten op. Ook de kant die mij het best uitkomt. Dat doe ik dan ook maar. Ik heb dus gewoon een Nocturnische nachtrit gemaakt vannacht. Of is was dat vanmorgen? Wat een verwarring allemaal zo vroeg op de avond. Van 05:50 tot 07:15 was het in ieder geval 'nocturnisch'. 

Ik heb weer veel plezier beleefd aan mijn verlichting. De conditie van de wegen is prima. Van de 36km zijn maar enkele tientallen meters bedekt met ijs. Dat is dan wel weer hobbelen, maar dankzij de lampjes is het eenvoudig om op tijd de vaart eruit te halen. Zelfs met 10km/h maakt de Strada nog rare bokkesprongen (mijn spellingscontrole wil dat ik hier bokkensprongen schrijf, maar dat vertik ik!). Laat staan dat je met meer dan 30km/h op zo een ijsveld knalt door ondeugdelijke verlichting. Dan zou je willen dat je zulke mooie spiegel-lampen had aan je Sunrider :)

De terugrit was voor de verandering bij daglicht. Dat is een genoegen welke ik meestal maar eens in de twee weken smaken mag. Vandaag was het dus zover. Rond de lunch naar huis met prachtig weer. Zonnetje erbij, weinig wind en gematigde temperatuur. Kan ik erg van genieten.

Later, meer!

Eerste morgenrit 2011

De eerste morgenrit zit er al weer op. Voorzichtig in het donker op weg op grotendeels schone wegen. Her en der een dun laagje ijs op de weg, dus vandaar de voorzichtigheid. Vooral in Almere en Weesp was het glad, de rest van de weg was eigenlijk achteraf gezien best te doen. De enige slippertjes die ik gemaakt heb waren op bevroren sneeuwprut. De Strada hobbelt en glijdt dan dat het een lieve lust is. Met moeite houd ik de Strada met de neus ongeveer in de goede richting.

Aandachtig bestudeer ik de dunne laag ijskristallen op het fietspad voor me. Mooi, al die glinsterende ijskristallen op het asfalt. Herken ik daar de karakteristieke parallelle sporen van een Velomobiel? Blijkbaar zit Theo voor me met zijn Strada. Ik rij rustig door – geen zin om me helemaal leeg te rijden in een waarschijnlijk vruchteloze poging om hem in te halen. Als ik over de A2 bij de Ouderkerkerplas aan kom, denk ik dat ik zijn achterlicht een meter of 700 voor me zie rijden. Rustig en beheerst rij ik verder. Wat een zelfbeheersing hè! Aan het eind van de Middenweg staat het rode stipje stil. Vreemd. Is het dan toch Theo niet?

Eenmaal binnen het bereik van mijn koplampen licht de oranje sticker van Strada 37 fel op. Dus toch. Theo staat naast zijn VM. Da’s geen goed teken. Het achterwiel van zijn fiets loopt aan tegen de wielbak. Er is blijkbaar een probleem met de wielophanging en we stellen een onderzoekje in . De structurele integriteit van de achterwielophanging blijkt aangetast. Voorzichtig rijden we door naar Schiphol. Ik blijf een flink eind achter Theo rijden uit eerbied voor zijn vergevorderde leeftijd en de angst om lek te rijden op onderdelen die onverhoopt van zijn Velomobiel af kunnen vallen.

De tocht naar Schiphol verloopt zonder verder oponthoud. Theo zal weer eens langs Dronten moeten met zijn VM. Gelukkig bieden ze daar nog “Ouderwetse” service. Hij zal het - wederom - nodig hebben.